به گزارش گیلان صدر و به نقل از رشت۲۰، شب گذشته اسماعیل حاجی پور مالک باشگاه داماش گیلان در بیانیه ای از ادامه حضور در کنار داماشی ها تا پیدا شدن فردی معتمد برای واگذاری مالکیت داماش خبر داد.
حاجی پور همان فردیست که در میان هواداران داماش فریاد میزد: “زندگی من بوشو، خانه من بوشو، زمین من بوشو، سپرده من بوشو، همه بوشو، تا اَیم بدهکارم. هیچم نگران نیم.” او هیچ نگران نبود و هیچ نگران نیست چون با عشق به میدان آمده و نیازی به آنچه برخی در اذهان بیمار خود می پرورانند و همه چیز را به انتخابات وصل می کنند ندارد.
اسماعیل حاجی پور در انتخابات شورای چهارم تنها سه روز مانده به پایان زمان تبلیغات توانست مشکل صلاحیتی خود را حل کند و با رایی قابل توجه به پارلمان محلی راه یافت. آن زمان نه حرفی از داماش بود و نه زمانی برای تبلیغات. این اعتبار افراد است که در چنین زمان هایی نشان دهنده همه چیز است. پس ادعای استفاده انتخاباتی از داماش توسط کسی که در شوراهای اول و چهارم حضور داشتی کاملاً مضحک است.
حالا اما آنچه که از ماجرای حاجی پور و داماش مانده عشق به شهر و دیار است و آن طرف تر حجم قابل تاملی از عقده گشایی سیاسی باقیست! حاجی پور از لحاظ سیاسی و انتخاباتی نیازی به شو بازی کردن نداشت اما آمد و مردانه ناجی داماش شد. تیمی که کمی قبل تر سنبل مبارزه با فرق گذاشتن میان سوگولی های پایتخت و تیم های شهرستانی شده بود.
