اختصاصی/ گیلان صدر/ گزارش اجتماعی
به جای مقدمه: وقتی که در جستجوهای گوگل، شورا و شهردار رشت را سرچ میکنید، احتمالا پرتکرارترین خبر در چندین سال اخیر یک موضوع دارد! طرح سوال شورای رشت از شهردار. در همه خبرها هم از دغدغه اعضا و مشکلات شهروندان و لزوم پاسخگویی و خدمت به شهروندان صحبت شده است. موضوعات هم، کم و بیش مشابه هستند. انگار در طول این سالها دغدغههایمان تفاوتی نکرده؛ بس که مردمان ثابت قدمی هستیم!
اینبار اما در میان فهرست سوالات اعضای شورا، موضوعی هست که از قضا رسانهای ترین عضو شورا هم آن را با جدیت دنبال میکند. موضوعی که با پل عابر پرحاشیه جانبازان شروع شده و به همه پلهای شهر تسری پیدا کرده و گویا این روزها گشایشی هم در آن ایجاد شده است. شهردار هم در جلسه پاسخ به سوالات با دست پر آمد و گزارش مبسوطی از کل 42 پلی که شهرداری بابت آنها قرارداد بسته ارائه کرد. در این گزارش، به این مساله مفصل خواهیم پرداخت.
قصه اینجوری شروع شد
سال 94 و در زمان ثابت قدم، شهرداری تصمیم گرفت تعداد 42 پل عابر پیاده در شهر احداث کند. این پلها قرار بود با برخورداری از استانداردهای روز، برای استفاده همه اقشار مناسب باشد؛ یعنی پلههای برقی داشته باشد و برای استفاده معلولین و سالمندان، آسانسور هم داشته باشد. البته معلوم نیست کارشناسان مربوطه در آن لحظات به این مساله هم فکر میکردند که “معلول و سالمند گرامی بعد از پیاده شدن از آسانسور و پله برقی، چگونه قرار است از پیادهروهای کوهستانی و پلههای نامناسب بین پیادهرو و خیابان استفاده کند و اساسا بعد از پیاده شدن از آسانسور قرار است به کجا بروند” یا نه!؟
به هر روی، مشکل بعدی این بود که شهرداری برای این پروزه بودجهای نداشت. پس از بستههای سرمایهگذاری استفاده کرد. به این صورت، که شرکتهایی متعهد شدند تا پلها را بسازند، امکانات آنها را تامین کنند، تعمیرات و نگهداری مورد نیاز را در سالهای بعد هم برعهده بگیرند و در عوض این هزینههای اولیه و جاری، بتوانند تا مدت زمان مشخصی بر روی پلها تبلیغات انجام بدهند و از کیوسکی که در زیر برخی پلها ساخته شده استفاده کنند.
تا اینجای کار همه چیز خوب بود، اما مشکل از همان روز اول شروع شد. این که پل عابر پیاده در جلوی مغازه چه کسی، در مقابل زمین چه کسی و در مجاورت پنجره کدام آپارتمان احداث شود؟! در شهری که اعضای شورا و پرسنل شهرداری، ارتباط گسترده و تنگاتنگی با مردم شهر خود دارند و دسترسی مردم به یکی از مسئولین مدیریت شهری با یک تلفن امکانپذیر است(!) نصب یک سازه عظیم در یک نقطه یک چالش بزرگ خواهد بود. همین مساله سنگ بنای بروز مشکلات را پایهگذاری کرد. جالب است بدانیم که پس از گذشت پنج سال، همچنان شهرداری موفق نشده در برخی از آدرسها، یک نقطه بی دردسر را برای احداث پل با پیمانکار صورتجلسه کند.
مشکل دیگر خدمات مستمر پلها بود، شهرداری رشت در قرارداد خود، پیمانکار را ملزم کرده که از قطعات خاص خارجی استفاده کند اما در سالهای اخیر، با شدت پیدا کردن تحریمها جایگزینی این قطعات به امری دشوار بدل شده است. این شد که در بسیاری از مواقع، پلههای برقی و یا آسانسورها کار نمیکنند و شهروندان ناراضی هستند. حالا هم شورای شهر و هم شهرداری و هم پیمانکار گله دارند و سیاسیکاریها مشکلات را پیچیدهتر هم کرده است!
جالب اینکه برخی از پلهای معیوب در اختیار خود شهرداری هستند و سازمان مربوطه در شهرداری چندین ماه است که راه پله را بسته و تمایلی به استفاده ندارد!
گفتنیست در این بین خبرنگار گیلان صدر مصاحبه ای هم با یکی از پیمانکاران پلها انجام داد که در فرصت مقتضی منتشر خواهد شد.
چه باید کرد؟
آنطور که پیداست، در حال حاضر با سه مساله اساسی مواجه هستیم:
1. اساسا برخی از پلها ارتباطی به پیمانکاران ندارند و خود شهرداری باید مشکلشان را حل کند. مساله هم جدید نیست و دست کم چهارپنج سالی هست که مردم را درگیر کرده است.
2. بعضی از پلها هنوز احداث نشدهاند. یعنی هم شهرداری و هم پیمانکار از این شاکی هستند که چرا پل ساخته نشده. شهرداری از عدم خدمت رسانی شرکت گله دارد و پیمانکار مدعی است که حالا باید خیلی خیلی بیشتر هزینه کنم و در این مدت بازار تبلیغات را هم از دست داده و به دوره رکود کرونا رسیده ام. راه حل؟ ورود دادستانی و مشخص کردن نقاط مناسب احداث پل بدون دخالت دوستان!
3. بعضی از پلها احداث شده اما در آنها آسانسور یا پلهبرقی کار نمیکند. احتمالا پیمانکار میگوید قطعات خراب شده و شما میگویید از جنس خارجی استفاده کن و من قابلیت تامین ندارم! یا اینکه قطعات دزدیدهشده و کسی به داد ما نمیرسد. شهرداری پاسخ میدهد از اول خودت تعهد دادهای و نگهبانی از تاسیسات هم برعهده من نیست. راه حل؟ شهرداری بهجای برند خارجی بهدنبال کارایی محصول و کار کردن تاسیسات باشد و از نهادهای مربوطه برای حفاظت از بیتالمال کمک بگیرد. بههرحال هرچیزی که ساخته و یا نصب شود در نهایت متعلق به شهرداری است و دزدیدهشدن اموال عمومی، مشکل همه ماست. در ثانی، ماده 32 شرایط عمومی پیمان مشخص میکند که اگر پیمانکار نقایص را برطرف نکند، خود شهرداری میتواند نقایص را اصلاح و هزینه را بههمراه بالاسری از پیمانکار کسر کند. بسم الله! بهاینصورت در خدماترسانی به مردم هم وقفهای ایجاد نخواهد شد.
مسئولین محترم دارند چهکار میکنند؟
در خبرها آمده که در جلسه پیگیری حقوقی پلهای عابر پیاده سطح شهر، یکی از اعضای شورا : “عدم نظارت، انجام کار بدون مطالعه و کار کارشناسی را از مهمترین دلایلی که باعث وضعیت وخیم و نابههنجار پلهای عابر پیاده سطح شهر رشت شده است، خواند و گفت: این وضعیت که بدون شک هزینهها و خسارتهای زیادی را متوجه شهرداری و مردم میکند، نه تنها در این بخش بلکه در حوزه اجرای ایستگاههای اتوبوس هم اتفاق افتاده است.”
شهردار هم در همین جلسه دم به دم عضو شورا داده و گفته: ” این روزها شاهد عبور عابران پیاده و شهروندان از عرض معابر و خیابانها، آن هم درست زیر پلهای هوایی هستیم که این مشکل به نبود زیرساختها و عدم کارایی پلهای عابر پیاده ایجاد شده باز میگردد.”شهردار رشت تدوین یک صورتجلسه جامع و کامل از وضعیت پلهای عابر پیاده و ارائه آن به دادگستری کل استان را خواستار شد و افزود: در مورد پلهای عابر پیاده میدان جانبازان، شهرداری قصد دارد به زودی فراخوان برگزاری مزایده و جذب پیمانکار جدید آن را برگذار کند.
علوی ادامه داد: در مورد سایر پلهای عابر پیاده اعم از مکانیزه و غیرمکانیزه هم شهرداری در گام نخست ضمن اخذ تامین دلیل و جلب نظر کارشناس رسمی دادگستری و همچنین طرح دادخواست حقوقی الزام به ایفای تعهد و همچنین اخذ نظر معاونت قضایی و پیشگیری از وقوع جرم، رییس دادگستری استان و دادستان محترم، با اخطار فسخ قرارداد، مهلتی را به شرکتهای پیمانکار جهت رفع ایرادات، اورهال کردن و راهاندازی سازههای مجدد خواهد داد و در گام بعدی در صورت عدم تحقق خواستههایش نسبت به جذب پیمانکاران جدید اقدام خواهد کرد.
شهردار رشت با بیان اینکه هر کدام از مناطق پنجگانه باید نظارت کافی بر روی پلهای عابر پیاده محدوده خود اعمال کنند، اظهار داشت: شهرداری تمام تلاش خود را برای رفع مشکل خرابی آسانسور پلهای عابر پیاده مکانیزه و یا حداقل رفع خطر این سازهها انجام خواهد داد.
به امید نتیجه بخشی تلاشهای در حال انجام.