اختصاصی/ گیلان صدر: چندی پیش بود که خبری در رسانه‌های فعال حوزه مدیریت شهری رشت سر و صدا بپا کرد. امیرحسین علوی، شهردار رشت، حدود دو ماه بعد از انتصاب، دومین مشاور خود را منصوب کرد. یک انتصاب هوشمندانه از شهردار جوان رشت که از عزم وی برای بکارگیری بدنه فعال و دلسوز و بهره‌مندی از بانوان توانمند شهرداری رشت حکایت داشت.
یکی از نخستین مشاوران علوی از میان بانوان شهرداری بود ولی انگار این انتصاب، تنها در ظاهر نشان از اعتقاد علوی جوان به استفاده از پتانسیل‌های بالقوه بانوان شهرداری رشت داشت. بانوانی که بسیاری از آنان سالهاست در بدنه کارشناسی و مدیریتی شهرداری، استخوان خرد کرده و تجربه کسب کرده و خون دلها خورده‌اند و معلوم نیست کی نوبت دستیابی حق واقعی‌شان به آنها می‌رسد. قضیه زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم این مشاور، بصورت کاملا اتفاقی خواهر یکی از اعضای شورای فعلی شهر رشت نیز هست. گرچه شنیده می‌شود که این عضو شورا اساسا در جریان این انتصاب نبوده و حتی با آن مخالفت هم کرده است، اما این ادعا همان قدر قابل باور است که حضور نامبرده را در جمع موافقین شهردار به این امر بی‌ارتباط بدانیم. مجید عزیزی که با بهره‌مندی از شائبه نزدیکی به نامهای پرطمطراق و بزرگی وارد شورا شد؛ هرچه گذشت، نشان داد از سوابق مدیریتی و تجارب عملکردی نامهای منسوب به خود کمتر نشانی برده است.
لیلا عزیزی در حالی اولین مشاور علوی شهردار نام گرفت که پیش از آن، مردم شهر رشت اسم‌های بزرگی نظیر مختار جباری و توانافر را به‌عنوان مشاور در کنار نامهایی چون ثابت قدم و خلیلی دیده بودند؛ قبایی که مشخص نیست چقدر بتواند برازنده تن افرادی چون لیلا عزیزی باشد. علوی با این انتصاب نشان داد تا استاندارد برنامه‌های او برای شهرداری رشت و استاندارد نیروگزینی وی قرار است در چه حدودی باشد.
نکته جالب‌تر زمانی مشخص می‌شود که بدانیم لیلا عزیزی مشاور بانوان شهرداری رشت، در دوره تصدی‌گری کوتاه و برکناری ناگهانی خود از مدیرعاملی سازمان فاوای شهرداری رشت، هیچ‌یک از دو معاون خود را از میان خیل بانوان کارمند شهرداری رشت انتخاب نکرده است. دوره‌ای با عملکردی دارای پروژه‌های نیمه‌کاره و با نوعی از مدیریت نیروی انسانی، که خود به تنهایی گویای میزان اعتقاد وی به استفاده از توانایی‌های بانوان شهرداری رشت است، بانوانی که در زمان ثابت‌قدم به‌رغم انتقادهای بسیار، کرسی های مهم مدیریتی شهرداری رشت را در اختیار داشتند و اکنون در حالی نماینده احقاق حقوق خود را در کنار شهردار می‌بینند که اکنون پایین‌ترین درصد تصدی‌گری سمتهای مدیریتی را در سازمانها و ستاد به‌خود اختصاص داده‌اند. باید دید آیا این دیوار قابلیت یادگاری نوشتن دارد؟ گذر زمان همه‌چیز را ثابت خواهد کرد.
در این‌باره بیشتر خواهیم نوشت…
تو خوبی