اختصاصی/گیلان صدر: در روزهای اخیر، در قالب گژارش های مردمی؛ اسناد و توضیحاتی درباره مناقصه «مطالعات منطقهبندی تالاب انزلی» به دست «گیلانصدر» رسیده؛ مناقصهای که پرسشهایی جدی درباره نحوه انتخاب برنده و روند بررسی پیشنهادها. از اختلاف قیمت میان شرکتکنندگان تا عدم امضای صورتجلسه توسط رئیس حراست اداره کل، و همینطور تکرار مطالعاتی که پیشتر توسط تیم جایکا در تالاب انجام شده بود، ایجاد کرده است. اینها موارد دارای ابهام و نیازمند پاسخ روشناند.
در این گزارش نه قصد قضاوت داریم و نه اتهامزنی؛ تنها سؤالهایی را مطرح میکنیم که خودِ اسناد و روایتهای رسمی آنها را ضروری کرده است. پاسخ این پرسشها میتواند تصویر دقیقتری از آنچه در این مناقصه گذشته، در اختیار افکار عمومی بگذارد. پرونده مناقصه تالاب انزلی و چند سؤال که مسئولان محیطزیست گیلان باید پاسخگو باشند
در مناقصه «مطالعات منطقهبندی تالاب انزلی» چند اتفاق افتاده که اگر پاسخشان روشن شود، شاید همه ماجرا هم روشن شود.
واقعاً چرا برنده مناقصه گرانترین پیشنهاد بود؟
وقتی جهاددانشگاهی و مشاوران صاحبصلاحیت با مبلغهای پایینتر شرکت کرده بودند، چرا دانشگاه تهرانی با رقم بیشتر برنده شد؟ ملاک انتخاب چه بوده؟ آیا صورتجلسه توجیهی موجود است که دلایل انتخابِ قیمت بالاتر را توضیح دهد؟
چرا رئیس حراست اداره کل، صورتجلسه مناقصه را امضا نکرد؟
طبق شنیده های رسمی رییس حراست اداره کل محیط زیست گیلان اصلا صورتجلسه مناقصه را امضاء نکرده است. خب، اگر عضو قانونی کمیسیون مناقصه در جلسه نبوده، آن جلسه چه وضعیتی دارد؟ با چه نصاب قانونی برگزار شده؟ اگر هم بوده و امضا نکرده، دلیلش چیست؟ مگر میشود حراست مسئول صیانت از سلامت اداری باشد اما در چنین تصمیم مالی مهمی، «نبوده» یا «نمیخواهد امضا کند»؟
اینها سؤالاند، و هرچقدر دیرتر جواب بدهند، پرسشها بیشتر میشود.
نقش معاون محیط طبیعی سازمان محیطزیست در این ماجرا چه بوده؟
اسم این مقام ارشد در تمام روایتها در گیلان تکرار میشود. البته ما نه کار اطلاعاتی میکنیم و نه قضاوت. اما وقتی مداوم روایتهایی از نفوذ این فرد در تصمیمات استانی در حال تکرار است، موضوع قابل پیگیری می شود.
وقتی قیمت برنده مناقصه از همه بیشتر بوده طبیعی است که رسانه بپرسد: آیا این انتخاب فقط یک تصمیم کارشناسی بوده یا خط نفوذی از تهران تا انزلی کشیده شده است؟ این پرسشی که پاسخش را نمیشود با «توضیح کلی» جمع کرد.
اگر نقشههای جایکا موجود است که هست، چرا دوباره هزینه شده؟
چرا مطالعات زونبندی که سالها قبل توسط تیم جایکا تهیه شده ــ با همان نقشهها، همان خروجیها ــ دوباره در قالب مناقصه جدید تکرار شده؟ اگر کار جدیدی قرار بوده انجام شود، کجاست طرح؟ اگر قرار بوده همان کار قبلی رونویسی شود، چرا چنین هزینه ای شده؟
درحالیکه گیلان با بحرانهای واقعی و نفسگیر زیستمحیطی مواجه است ــ از آلودگی آبهای سطحی و بیماریهای ناشی از خاک تا تالابی که هر روز بیشتر میمیرد ــ بودجههایی که باید صرف ریشهکنی همین مشکلات شود، در مناقصههایی با خروجی نامشخص و تکراری مصرف میشود. مردم انزلی و رشت هر روز بهای این آلودگیها را با بیماری، هزینههای درمان و کیفیتِ زندگی پایین میپردازند، اما بودجهها به جای حل بحران، صرف کارهایی میشود که حتی اساساً معلوم نیست چه ضرورتی داشتهاند. انگار تنها چیزی که در این میان جدی گرفته شده، صندلیهایی است که باید محکمتر حفظ شوند، نه خود تالاب و نه مردمش.
مراجع نظارتی چرا وارد شده اند؟
ورود مراجع نظارتی یعنی موضوع «ساده» نیست. سؤال این است: اگر همهچیز قانونی و شفاف بوده، چرا واحدهای نظارتی مجبور شدهاند وارد پرونده شوند؟ چه چیزی در روند مناقصه برای تهران نگرانکننده بوده؟
پرونده تالاب انزلی فقط یک سؤال دارد؛
سؤال سادهای که محیطزیست گیلان ظاهرا از جوابش فرار میکند: «در این مناقصه دقیقاً چه اتفاقی افتاده و نقش چه کسانی در تصمیم نهایی پررنگ بوده؟»
نه حکم دادگاهی صادر شده، نه قضاوتی انجام شده. اما وقتی رئیس حراست امضا نمیکند، مراجع نظارتی وارد میشوند، قیمت بالاتر برنده میشود و نام یک مقام عالیرتبه در همه روایتهای گیلان چرخ میزند، «گیلانصدر» چارهای ندارد جز اینکه بپرسد. اگر پاسخش را دادند، منتشر میکنیم اما اگر ندادند از طریق اداره کل بازرسی گیلان پیگیری خواهیم کرد و در نهایت این مردم هستند که بهتر از هرکسی میفهمند در محیط زیست گیلان دقیقا چه مناسباتی برقرار است!
📌نقشه تهیه شده توسط تیم جایکا
