اختصاصی/ گیلان صدر: سالهاست یک نام در انتصابات سیاسی و دانشگاهی گیلان تکرار می‌شود: عبدالله عموزاد.
فردی که هرجا قانون گفته «باید تأیید صلاحیت شود»، او با عنوان «سرپرست» از آن عبور کرده است. از فرمانداری رشت گرفته تا اداره‌کل سیاسی استانداری و حالا مدیریت فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی گیلان — انگار هیچ نهادی نمی‌خواهد بپرسد: چطور ممکن است یک نفر در تمام مسئولیت‌ها “احراز صلاحیت” نشود، اما همیشه در رأس بماند؟
قانون فقط برای بقیه است؟
در تمام ساختار اداری کشور، دوره‌ی سرپرستی نهایتاً چهار ماهه است.اما برای عموزاد، ظاهراً «قانون» معنای دیگری دارد؛ او هرچند وقت یک‌بار با همان عنوان سرپرست، همان صندلی را نگه می‌دارد. سؤال اینجاست: کدام جریان، کدام مقام، کدام حمایت سیاسی پشت این استمرار ایستاده است؟
حلقه‌ی استانداری؛ جاده‌صاف‌کنان عموزاد
در دولت گذشته، عموزاد ذیل مسئولیت‌های سیاسی بهروز جلایی (معاون سیاسی وقت استانداری گیلان) و جواد شفیعی (مدیرکل سیاسی استانداری) فعالیت می‌کرد. شفیعی در همان دوره، عموزاد را به‌عنوان معاون خود در حوزه‌ی انتخابات و تقسیمات کشوری منصوب کرد، و جلایی هم به‌جای اعمال قانون، سکوت کرد.
با وجود اینکه هر دو کاملاً مطلع بودند این فرد در مسئولیت گذشته خود بعنوان معاون سیاسی فرمانداری نیز ماه‌ها بدون حکم رسمی فعالیت کرده و صلاحیتش از سوی مراجع نظارتی تأیید نشده است، باز هم زمینه‌ی ادامه‌ی حضور او را فراهم کردند و چشم بر تخلف بستند.
قطعی است که مدارک مستند و کاملی علیه او وجود دارد؛ چرا که در هیچ‌یک از مسئولیت‌هایش — از فرمانداری تا اداره‌کل سیاسی و حالا دانشگاه — هرگز تأیید صلاحیت رسمی نگرفته است. باید پرسید وقتی نهادهای نظارتی و گزینش، صلاحیت فردی را تأیید نمی‌کنند، چه کسانی با فشار و لابی سیاسی او را دوباره به مسئولیت می‌رسانند؟
حالا هم در دانشگاه، نامش تکرار می‌شود…
عبدالله عموزاد بیش از یکسال است که بدون حکم و با عنوان سرپرست مدیریت امور فرهنگی و فوق‌برنامه‌ی دانشگاه علوم پزشکی گیلان به صورت کاملا غیرقانونی منصوب شده است. اما سؤال ساده‌ای که هیچ کس نمیپرسد این است:کسی که خود بارها از فیلتر صلاحیت عبور نکرده، قرار است الگوی فرهنگی دانشجویان باشد؟ آیا او آمده تا فرهنگ “بی‌قانونی” را در دانشگاه ترویج دهد و به نسل جوان بیاموزد که قانون، فقط توصیه است نه الزام؟
پشت پرده‌ی “عدم احراز صلاحیت”
چرا هیچ نهادی او را تأیید نکرده است؟
در محافل رسمی و غیررسمی براساس دلایل قانونی،دو احتمال شنیده می‌شود: پرونده‌های باز اداری یا گزارش‌های امنیتی در گذشته و تخلفات مالی و داشتن روابط غیراخلاقی.
اما فراتر از گمانه‌زنی‌ها، یک واقعیت مسلم وجود دارد: مدارک مستندی در پرونده‌ی او موجود است که بر اساس آن، در هیچ‌کدام از سمت‌های قبلی‌اش — از معاونت سیاسی فرمانداری تا حوزه‌ی سیاسی استانداری — هرگز تأیید صلاحیت نشده است. با این وجود، همچنان با عنوان “سرپرست” منصوب می‌شود؛ گویی قانون فقط برای دیگران نوشته شده است.
سکوت سنگین دکتر اشوبی
دکتر اشوبی، رئیس محترم دانشگاه علوم پزشکی گیلان!
دانشگاه جای آزمون و خطای سیاسی نیست.
اگر قانون برای بقیه لازم‌الاجراست، برای سرپرست شما هم باید باشد. تا کی قرار است در برابر این تخلف آشکار، سکوت دانشگاه و حراست، معنای رضایت بدهد؟ حراست دانشگاه و شخص رئیس دانشگاه باید پاسخ دهند: آیا این انتصاب‌ها نوعی باج دادن سیاسی به برخی جریان‌هاست؟ و اگر نه، پس چرا قانون در مورد این فرد، عملاً تعطیل شده است؟
نتیجه: آزمون قانون‌مداری دانشگاه
در این ماجرا، فقط یک نام مطرح نیست؛ این پرونده، آزمون صداقت و شفافیت مدیریت دانشگاه و نهادهای نظارتی است. یا باید قانون اجرا شود، یا باید پذیرفت که در دانشگاه علوم پزشکی گیلان، «صلاحیت» دیگر معنا ندارد و جای آن را لابی، سکوت و مصلحت‌گرایی گرفته است.
