اختصاصی/ گیلان صدر: سرپرست ستاد امر به معروف گفته «زباله‌گردی نشانه پیشرفت کشور است». بله، درست شنیدید. در کشوری که مردم برای نان شب در سطل‌ها سر می‌برند، مسئول محترم این را «نشانه پیشرفت» می‌داند.
کاربران در فضای مجازی جوابش را قشنگ دادند: «اگر زباله‌گردی منبع درآمد خوبی‌ست، شما که این‌قدر دغدغه اقتصاد دارید، چرا پشت میز ننشسته‌اید؟ پاشو برو زباله‌گرد شو، بلکه به رشد ملی کمک کنی!»
مردم با طنز و خشم نوشته‌اند: «لابد فردا هم می‌گویند بچه‌کارها نشانه تحرک جمعیتی‌اند!» و «در هیچ دایره‌المعارف پیشرفتی، تحقیر فقرا و عادی‌سازی فقر، شاخص توسعه نیست.»
زباله‌گردی نه شغل است، نه افتخار. نشانه شکاف طبقاتی، بی‌عدالتی و سقوط منزلت اجتماعی انسان‌هاست. زباله‌گرد، شهروندی است که از چشم سیستم افتاده؛ کسی که از چرخه رسمی کار حذف شده و حالا برای بقا میان زباله‌ها دنبال زندگی می‌گردد.
این‌که یک مقام رسمی این وضعیت را «پیشرفت» بداند، خودش بزرگ‌ترین عقب‌گرد فکری است. وقتی کرامت انسانی را در سطل آشغال می‌بینی و اسمش را توسعه می‌گذاری، یعنی یا چشم‌هایت را بسته‌ای، یا وجدانت را.
