اختصاصی/ گیلان صدر؛ مهتا صدری:خبر بهره‌برداری قریب‌الوقوع از سالن ورزشی بوستان ملت، در نگاه اول نویدبخش است؛ خصوصا در شهری که سرانه فضای ورزشی آن پایین‌تر از میانگین کشوری است و نیاز مبرمی به توسعه زیرساخت‌های ورزشی عمومی دارد. اما این وعده جدید شهردار رشت، بیش از آنکه نشانه‌ای از پیشرفت واقعی باشد، شهروندان را به یاد تکرار چرخه‌ای آشنا از وعده‌ها و توقف‌ها می اندازد که سال‌هاست پروژه‌های شهری رشت را در خود گرفتار کرده است.
پروژه سالن بوستان ملت سال‌ها در وضعیت نیمه‌کاره رها شده بود؛ موضوعی که خود شهردار نیز به آن اذعان کرده. این مسئله، پرسش‌هایی را درباره نحوه اولویت‌بندی و نظارت بر اجرای پروژه‌ها در مدیریت شهری مطرح می‌کند. مثلا اینکه چرا پروژه‌ای که قرار بوده به نفع سلامت عمومی و توسعه ورزش همگانی باشد، باید این‌همه سال معطل بماند؟ آیا صرف تغییر پیمانکار و «هم‌افزایی» میان شورا و شهرداری، که واژه های کلیشه ای و عامه پسند و احتمالا دور از واقعیت هستند؛ برای جبران این تعلل کافی است؟ یا باید پذیرفت که ضعف ساختاری در تصمیم‌گیری و پیگیری طرح‌ها، مانع تحقق عدالت شده است؟
علاوه بر این؛ فقدان شفافیت درباره میزان هزینه‌کرد، پیمانکار جدید، و ویژگی‌های فنی سالن، باز هم شاهدیست بر رویکرد غیرپاسخگو در بخشی از پروژه‌های شهری. لازم است شهرداری رشت توضیح دهد که در این سال‌ها چه میزان از بودجه عمومی برای این پروژه هزینه شده و دلایل تأخیر چه بوده است و اکنون چگونه می‌توان به تحقق وعده تازه طی «یک ماه و نیم آینده» اعتماد کرد؟
قابل توجه: یک ماه و نیم دیگر، درست در موعد وعده شهرداری، ما بازمی‌گردیم تا ببینیم سالن بوستان ملت واقعاً افتتاح شده یا فقط «قول» دیگری به تاریخ شهر اضافه شده است.
