اختصاصی/ گیلان صدر: دو روز پیش، گیلان‌صدر طی گزارشی مفصل و افشاگرانه، وضعیت بحرانی اتاق‌های عمل پورسینا را به مردم نشان داد؛ تنها سانتر ارتوپدی و تروما استان که مردم محروم از روستاها و شهرهای کوچک برای درمان به آن مراجعه می‌کنند.
این گزارش به‌سرعت دست‌به‌دست شد و واکنش گسترده افکار عمومی را برانگیخت؛ تا جایی که دانشگاه علوم پزشکی گیلان ناچار شد پس از سکوت طولانی، به اطلاع‌رسانی درباره وضعیت بحرانی بیمارستان‌ها تن دهد.
فردای همان روز، دانشگاه اعلام کرد که از این پس تنها بیماران اورژانسی در بیمارستان های دولتی پذیرش می‌شوند — یعنی بخشی از مردم محروم، عملاً از دسترسی به خدمات درمانی دولتی محروم شدند و بحران رسماً تأیید شد.
اما نکته برجسته‌تر اینکه تنها چند ساعت بعد از همین اطلاعیه رسمی، دانشگاه خبر از رفع مشکل داد و اعلام کرد پذیرش بیماران دوباره طبق روال عادی انجام می‌شود. این یعنی «حل بحران» نه به‌دلیل مدیریت واقعی دانشگاه، بلکه به‌واسطه افشای رسانه‌ای و فشار افکار عمومی اتفاق افتاده است.
در واقع، دانشگاه علوم پزشکی گیلان پس از انعکاس گسترده گزارش گیلان‌صدر و واکنش تند افکار عمومی، مجبور به توضیح درباره بحران بیمارستان‌ها شد.
و این خود نشانه‌ای‌ست از عمق بحران مدیریتی؛ نهادی که باید پیش از همه پاسخگو باشد، تنها زمانی واکنش نشان می‌دهد که رسانه‌ها پرده را بالا می‌زنند.
این ماجرا بیش از هر زمان دیگری نشان داد که دانشگاه در مدیریت بحران رنگ می‌بازد و بدون ورود رسانه‌ها، حتی مسائل فوری و ساده را هم توان حل ندارد.
در نبود مدیریت، رسانه‌ها جای خالی اقدام را پر کردند — و مردم محروم دوباره فهمیدند که برای ادامه درمان در گیلان، نباید منتظر مسئولان بمانند؛ بلکه باید صدای رسانه‌ها را دنبال کنند.
