به گزارش گیلان صدر، سروش علیزاده نوشت: شاید نقطه مشترک تمام رشتی ها و شهروندانی که رشتی نیستند اما رشت مادرانه آن ها را در آغوش گرفته است, عشق متقابل شهررشت و مردمش باشد. رشت زخم خورده سو مدیریت ها و سهل انگاری ها و باندبازهایی است که فکر می کنند مردم نمی فهمند و بی شرمانه می تازند و مردم رشت هم دل چرکین و ناامید از اصلاح امور که اتفاقا خوب هم می فهمند و دست همه برایشان رو شده است و دیگر با شو و نمایش فریب نمی خورند و حضور حداقلی در انتخابات شورای ششم رشت هم اعتراض محکمی بود که نباید نادیده انگاشته شود.
اعضای شورای ششم رشت کار دشوار و اما ممکنی در پیش رو دارند. از طرفی باید اعتماد از دست رفته را برگردانند و از سوی دیگر اصلاح مدیریت فشل شهری و رتق و فتق امور جاری رشت را باید به انجام برسانند که جز با هشیاری ، صداقت ،شفافیت و کاردانی و البته شنیدن سخن دلسوزان و نخبگان و متخصصین به پیش نخواهد رفت زیرا حضور شخصیت های مستقل و الیت شهر در کنار مدیریت شهری باب آشتی شهروندان با مدیریت شهری را خواهد گشود.
شورای ششم سعی کرد دچار چالش های شورای پنجم نشود . در روز های اول با انتخاب سید محمد احمدی که شهردار مستقر رشت بود، خواستار تداوم در مدیریت شهری شد. اما این انتخاب منجر به استعفای احمدی شد و شوک اول به شورای ششم وارد شد.
در فراخوان دوم برای انتخاب شهردار در میان گزینه های موجود انتخابی سخت پیش روی شورا قرار گرفت. از طرفی به خاطر سابقه شوراهای قبلی و قهر مردم با مدیریت شهری و عوض شدن ترکیب تفکری اعضا شورا بسیاری افراد واجد شرایط کاندید نشدند .چند غیر بومی که معمولا هرجا شهردار بخواهد رزومه می دهند و اگر میان شان گزینه قوی هم وجود داشت جو رشت موافق شهردار خارج از استان نبود و نیست و توجیه هم دارد که در این مقال نمی گنجد. شورای ششم در میان گزینه های موجود سید دیگری به نام امیر حسین علوی را بعنوان شهردار رشت انتخاب کردند.
امیر حسین علوی آدم شناخته شده ای است که چندین دوره سابقه نمایندگی مردم را دارد و خوب و بد کارهایش برای کسی پنهان نیست. اولین تجربه شهرداری او با کلانشهری مانند رشت آغاز می شود که ریسک بزرگی برای او است اما چند فاکتور علوی می تواند به او در این امر کمک کند.
علوی در دوسالی که رییس شورا بود فارغ از نتیجه نشان داد که فردی عملگرا است و شناخت کافی از زیر و بم شهرداری و مشکلات شهر رشت دارد. جوان است و برای اثبات خود نهایت تلاش خود را انجام خواهد داد و بسیاری از مدیران شهری رشت در عرف تیم او محسوب می شوند که البته این مساله تیغ دو لبه شمشیری است که در دست او برای مقابله با مشکلات شهری است که می تواند مشکلات را هلاک کند و یا پیشانی خودش را بشکافد. گزارشی مبنی بر عدم سلامت مالی و اخلاقی او تاکنون وجود ندارد اما دشمنان قوی در سطوح مختلف دارد که حتمن به وقتش گریبان اورا خواهند گرفت و باید بداند به عنوان شهردار و نه عضو شورا چگونه با دوستان و دشمنانش تعامل کند.
پروسه تایید صلاحیت او از وزارت کشور به عهده نهادهای خاص است و البته فشار و حمایت افراد متنفذ ،مانند نماینده ها هم بی تاثیر نیست که وزارت کشور مهر تایید یا رد صلاحیت اورا بدهد.
اما در این میان جنگ های اینستاگرامی افرادی مانند حسن کربلایی و … فضای عمومی شهر را به چالش کشیده است. حسن کربلایی حق دارد به عنوان شهروند و یک فعال سیاسی شهروند رشت به انتخاب شورا اعتراض و انتقاد کند اما او و نه هیچ کس دیگر حق ندارد از موضع بالا و بدون مدرک و سند اتهام وارد کند و‌تئوری بدون سند ارائه دهند. آن هم در شهری که نیاز به آرامش و وحدت دارد.
حسن کربلایی باید بداند دوران بگم بگم های احمدی نژادی تمام شده است. شهر رشت شورایزشهر دارد که منتخب مردم هستند و نه منصوب او و سایر متنفذان و سیاسیون و جناح های داخل استان .
پس شایسته است اگر مدارکی دارد منتشر کند و به نهاد های نظارتی ارائه دهد نه اینکه فضای شهر را بدون سند دچار تنش کند و بر اعضا شورا و شهردار منتخب که باید به فکر برنامه ریزی برای اصلاح امور باشند فشار ناروا وارد کند. شاید حسن کربلایی قبل از انتخاب علوی به عنوان یک کنشگر سیاسی اصولگرا و عضو موتلفه اسلامی فریاد می زد اما اکنون هم نباید سکوت کند اما نوع واکنش او نباید سبب آسیب به تنه نحیف و خونریزی تن زخمی اعتماد مردم به مدیریت شهری شود.
گاهی ما کنشگران اجتماعی و سیاسی و فرهنگی باید تمرین کنیم که وقت مناسب کنش را بشناسیم و زمان صحبت در فضای عمومی و صحبت در فضای بسته با فعالین سیاسی و مدیریت شهری را تشخیص دهیم و صحبت هایی نکنیم که بار حقوقی داشته و آسیب به مادر مان رشت داشته باشد.
بگذاریم تایید صلاحیت و یا عدم صلاحیت امیرحسین علوی از مسیر وزارت کشور و نهاد های ذی ربط به سرانجام برسد نه در جنگ های اینستاگرامی و به امیر حسین علوی فرصت دهیم ضمن اینکه باید بداند به طور مداوم توسط نخبگان و مردم رصد می شود با آرامش برای شروع کار خود برنامه ریزی کند و سبب گسست بیشتر مردم و مدیریت شهری نشویم تا مادر مهربان مان رشت بیشتر زخم خورده فرزندانش نباشد.
سروش علیزاده_ روزنامه نگار
