در ابتدا: بررسی ادعای بانکی‌پور درباره «افزایش ۵۰ درصدی الگوی سه‌فرزندی»
بانکی‌پور گفته:« اجرای قانون حمایت از خانواده، الگوی سه‌فرزندی را ۵۰ درصد افزایش داده است» اما آمار رسمی نشان می‌دهد که سهم ولادت‌های فرزند سوم و بیشتر، از حدود ۲۳ درصد به حدود ۲۷ درصد رسیده است. یعنی افزایش ۱۸ درصد، نه ۵۰ درصد. در واقع تغییر محدود است و هنوز نشانه‌ای از تحول جدی در رفتار باروری دیده نمی‌شود.
وضعیت گیلان: حتی یک جرقه هم نزد
اما گیلان با پیرترین جمعیت کشور، حتی همین افزایش محدود را هم تجربه نکرده است. در نه‌ماهه سال ۱۴۰۳ از میان حدود ۱۲۸۰۰ ولادت ثبت‌شده، فقط ۹ درصد مربوط به فرزند سوم یا بیشتر بوده است. یعنی حدود یک سوم میانگین کشوری. قانونی که قرار بود موتور فرزندآوری باشد، در گیلان اثری نداشته است.
نقش علوم پزشکی گیلان: سکوت معنادار
بخش عمده تکالیف قانون، بر عهده وزارت بهداشت و دانشگاه‌هاست: درمان ناباروری، مشاوره باروری، تسهیل زایمان، حمایت از مادران اما رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان ظاهراً جزو همان مدیرانی است که می‌گویند «به ما ربطی ندارد».
در استانی با چنین بحران جمعیتی، نشانه‌ای از اجرای فعال قانون دیده نمی‌شود: مرکز ناباروری توسعه نیافته، کارزار آگاهی‌بخشی وجود ندارد، حمایت ملموس از مادران و خانواده‌ها محدود است. اثر واقعی؟ تقریباً هیچ.
با وجود قانون و بودجه ملی، گیلان همچنان در صدر استان‌های سالمند ایران است و روند کاهش زاد‌و‌ولد ادامه دارد و نتیجه آن، هدایت استان به سمت بحران جمعیتی عمیق‌تر است.
ادعای «افزایش ۵۰ درصدی جمعیت» با آمار رسمی همخوانی ندارد و در گیلان نشانی از آن دیده نمی‌شود.گیلان نه تنها رشد نکرده، بلکه از قافله جمعیت عقب مانده است و رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان باید پاسخ دهد که چرا قانون جوانی جمعیت برای مردم استان هیچ اثری نداشته است؟
